Günler, aylar geçti. Belki hemen her gün bir ışık yandı zihinlerde. Parlak bir fikirdi, komikti belki veya yaratıcıydı. Gel gör ki o her gün yanan ışıklar günlerce boşa yanan lambalar gibi gereksiz elektrik israfından başka bir şey değildi.
Sebebimiz belliydi elbet, mazeret mi desek? İş, güç, mücadele, koşturmaca, hastalık gibi o kadar çok klişe mazeretlerimiz var ki... İşte yine işten geldim, işte yine çevirinin ortasındayım, işte yine bir şeylere karşı mücadele ediyorum, işte yine uykusuzum, işte yine çok da sağlıklı sayılmam...
Al sana tonla mazeret yazmamak için ama yine yazıyorum.
Haa, neden mi yazıyorum? Tamamen şans eseri post rock'a denk geldim internette dolaşırken. Yine yazmak geldi aklıma, yine düşünmek geldi. Yine "yaşıyorum" ben dedim. Unutulmuş alışkanlıklara, örümcek bağlamış hobilere, karanlık odalara, paslanmış düşüncelere, kalplere şifadır post rock.
Açtım blogu ve yazdım.
